ISSB اولین استاندارد جهانی گزارشگری پایداری را منتشر کرد: IFRS S1, S2
هیئت استانداردهای بین المللی پایداری (ISSB) اولین استانداردهای گزارشگری پایداری جهانی خود را منتشر کرده است: IFRS S1 الزامات عمومی برای افشای اطلاعات مالی مرتبط با پایداری و IFRS S2 افشاهای مرتبط با آب و هوا. این مقاله نگاهی دقیق‌تر به IFRS S1 و IFRS S2 دارد.
IFRS S1، شرکت‌ها را ملزم می‌کند اطلاعاتی در مورد ریسک‌ها و فرصت‌های مرتبط با پایداری خود برای سرمایه‌گذاران، وام دهندگان و سایر اعتباردهندگان افشا کنند. هدف IFRS S2 این است که از شرکت‌ها بخواهد اطلاعاتی را درباره ریسک‌ها و فرصت‌های مرتبط با آب و هوا افشا کنند که برای سرمایه‌گذاران مفید است.
IFRS S1: الزامات عمومی برای افشای اطلاعات مالی مرتبط با پایداری
IFRS S1 افشای اطلاعات مربوط به حاکمیت، استراتژی، مدیریت ریسک، معیارها و اهداف شرکت را پوشش می‌دهد. این استاندارد برای دوره‌های گزارش سالانه که از اول ژانویه 2024 یا پس از آن شروع می‌شود، قابل اجرا است. با این حال، تاریخ اجرا در هر کشور نیز به قوانین محلی بستگی دارد. شرکت‌هایی که مایلند IFRS S1 را زودتر بپذیرند، باید به‌طور همزمان IFRS S2 را نیز اتخاذ کنند.
با توجه به مقیاس وظیفه‌ای که شرکت‌ها در اجرای چارچوب گزارشگری جدید IFRS S1 دارند، در اولین دوره سالانه که در آن استاندارد را اعمال می‌کنند، چندین تسهیلات انتقالی در دسترس قرار گرفته است.
به عنوان مثال، یک شرکت می‌تواند فقط در مورد ریسک و فرصت‌های مرتبط با آب و هوا گزارش دهد و همچنین مجاز است افشاهای پایداری خود را پس از صورت‌های مالی، در بازه‌های زمانی مشخص شده توسط IFRS S1 منتشر کند.
هنگامی که راهبری یک شرکت اجرای IFRS S1 را ارزیابی می‌کند، باید ملاحظات مهم مختلفی مانند به اشتراک گذاشتن طیف وسیع‌تری از اطلاعات نسبت به قبل با سرمایه‌گذاران، وام دهندگان و سایر اعتباردهندگان را در نظر بگیرد.
مطالعه بیشتر: استاندارد جدید گزارش پایداری مالی IFRS را بهتر بشناسیم
تقویت حاکمیت برای حمایت از گزارش پایداری محکم
بسیاری از شرکت‌های فعال در صنایع ویا مکان‌های جغرافیایی که به‌شدت در معرض ریسک‌های مرتبط با آب‌وهوایی در نظر گرفته می‌شوند، ممکن است قبلاً نه تنها نظارت هیئت‌مدیره خود را بر ریسک‌ها و فرصت‌های مرتبط با آب‌وهوا، بلکه نقش مدیریت در ارزیابی و مقابله با این ریسک‌ها را نیز افشا کرده باشند. همانطور که توسط گروه ویژه افشای اطلاعات مالی مرتبط با آب و هوا (TCFD) توصیه شده است.
با این حال، توجه به این نکته مهم است که IFRS S1 طیف بسیار گسترده‌تری از موضوعات پایداری را علاوه بر تغییرات آب و هوایی پوشش می‌دهد. الزامات افشا شامل موارد زیر است:
● نحوه نظارت هیئت مدیره بر تعیین اهداف و نظارت بر پیشرفت به سوی آنها.
● آیا کنترل‌ها و رویه‌های اختصاصی برای مدیریت ریسک‌ها و فرصت‌های مرتبط با پایداری اعمال می‌شوند یا خیر.
● چگونه این کنترل‌ها و رویه‌ها با سایر عملکردهای داخلی ادغام می‌شوند.
برای بهره بردن از پتانسیل کامل IFRS S1، شرکت‌ها باید حاکمیت خود را تقویت کنند، کنترل‌ها را دوباره طراحی کنند و در فرآیندها و رویه‌های خود تجدید نظر کنند.
شناسایی مجموعه‌ای جامع از ریسک‌ها و فرصت‌های مرتبط با پایداری
اگرچه یک شرکت ممکن است از تسهیلاتی که به او اجازه می‌دهد در اولین سال اجرای IFRS S1 فقط در مورد ریسک‌ها و فرصت‌های مرتبط با آب و هوا گزارش دهد، استفاده کند، اما در نهایت، برای اطمینان از همسویی با IFRS S1 از سال دوم استفاده، به شناسایی مجموعه‌ای کامل و معتبر از ریسک ها و فرصت های مرتبط با پایداری نیاز دارد. که به طور مستقیم بر چگونگی تعریف شرکت‌ها از فعالیت‌های مدیریت ریسک و همچنین نحوه شناسایی و استفاده از معیارها و اهداف تأثیر می‌گذارد.
در فرآیند شناسایی ریسک‌ها و فرصت‌های مرتبط با پایداری، IFRS S1 یک شرکت را ملزم می‌کند تا به فهرست گسترده‌تری از استانداردهای افشای پایداری IFRS (مانند IFRS S1، IFRS S2 و سایر استانداردهای آتی) مراجعه کند و همچنین نحوه موضوعات افشا را در نظر بگیرد. استانداردهای هیئت استانداردهای حسابداری پایداری مبتنی بر صنعت (SASB) می تواند قابل اجرا باشد. همچنین، ممکن است برای یک شرکت سودمند باشد که به رقبای خود در همان صنعت یا منطقه نگاه کند تا ریسک‌ها و فرصت‌هایی را که شناسایی کرده‌اند مورد توجه قرار دهد تا فرآیند شناسایی خود را جامع‌تر کند.
طبق IFRS S1، شرکت‌ها ملزم به افشای اطلاعات با اهمیت در مورد ریسک‌ها و فرصت‌های پایداری هستند که می‌تواند بر تجارت تأثیر بگذارد. به طور خاص، شرکت‌ها باید جزئیاتی در مورد اینکه چگونه این ریسک‌ها و فرصت‌ها می‌توانند بر مدل کسب‌وکار، برنامه‌های استراتژیک، و در نتیجه، جریان‌های نقدی، توانایی جذب سرمایه، یا هزینه سرمایه در کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت تأثیر بگذارند، ارائه دهند.
دامنه و اهداف IFRS S1 لزوماً مانند سایر چارچوب‌های گزارش‌دهی پایداری موجود و الزامات قضایی نیست. بنابراین، شرکت‌هایی که در حال حاضر در مورد پایداری گزارش می‌دهند، باید هر گونه تفاوت را هنگام اعمال IFRS S1 برای اولین بار شناسایی کنند.
مطالعه بیشتر: تعریف ۵ استاندارد و چارچوب گزارش نویسی پایداری
درک تفاوت بین اطلاعات مالی مبتنی بر تاریخ، و معیارها و اهداف پایداری
در گزارشگری مالی، شرکت‌ها معمولاً از بهای تمام شده تاریخی و ارزش منصفانه (یا تغییرات مشابه) برای اندازه‌گیری اقلام صورت‌های مالی استفاده می‌کنند. استانداردهای حسابداری به طور کلی الزامات دقیقی را در مورد نحوه اندازه‌گیری این اقلام مانند موجودی‌ها و درآمد ارائه می‌کنند. با این حال، IFRS S1 راهنمای اندازه‌گیری مستقیم را ارائه نمی‌دهد. در عوض، شرکت‌ها ملزم به اعمال قضاوت و در نظر گرفتن معیارهای مرتبط با استانداردهای SASB مبتنی بر صنعت و سایر چارچوب‌ها هستند. معیارها و اهداف را نمی توان به صورت مجزا تعیین کرد.
یک شرکت باید مدل‌های کسب و کار، فعالیت‌ها و سایر ویژگی‌های مشترکی را که مشخصه مشارکت در یک صنعت همراه با ذی‌نفعان است، در نظر بگیرد. افشای مالی مرتبط با پایداری قرار است آینده‌نگرتر از اطلاعات مالی تاریخی باشد.
جمع‌بندی IFRS S1
راه‌اندازی IFRS S1 نشان‌دهنده آغاز سفر به سوی گزارش‌دهی پایدار جهانی همگرا است. گزارش‌دهی پایداری احتمالاً برای سال‌های آینده موضوع داغ سرمایه‌گذاران، وام دهندگان، اعتباردهندگان، مشتریان، تامین‌کنندگان و تنظیم‌کننده‌ها خواهد بود. راهبری مؤثر از طریق نظارت مناسب و به موقع، یک عامل کلیدی در ایجاد گزارش پایداری قوی و قابل اعتماد توسط شرکت‌ها خواهد بود.
IFRS S2: افشاهای مرتبط با آب و هوا
مانند IFRS S1، الزامات IFRS S2 حول چهار عنصر اصلی ساختار یافته است: حاکمیت، استراتژی، مدیریت ریسک و معیارها و اهداف. ISSB تاریخ اجرای IFRS S2 را برای دوره های گزارش سالانه که از 1 ژانویه 2024 یا پس از آن شروع می شود، تعیین کرده است. با این حال، تاریخ لازم الاجرا شدن در هر حوزه قضایی به قوانین محلی بستگی دارد.
ISSB همچنین تأیید کرده است که به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا این استاندارد را زودتر از تاریخ لازم‌الاجرا اتخاذ کنند، مشروط بر اینکه افشا کنند که پذیرنده اولیه هستند و همچنین IFRS S1 را به طور همزمان اعمال کنند.
در ادامه این مقاله برخی ملاحظات استراتژیک برای اعضای هیئت مدیره و مدیران ارشد برجسته شده است، زیرا آنها بر برنامه‌های اولیه شرکت برای پذیرش استاندارد نظارت می‌کنند.
مطالعه بیشتر: تعریف حسابداری مسئولیت های اجتماعی و اهمیت آن در ارزیابی عملکرد شرکت ها
ایجاد یک برنامه انتقال قوی
IFRS S2 ریسک‌های مرتبط با آب و هوا را به روش‌های زیر متمایز می‌کند:
● ریسک‌های فیزیکی.
○ ریسک حاد یا رویداد محور.
○ تغییرات طولانی مدت یا ریسک مزمن.
● ریسک انتقال (مرتبط با حرکت به سمت اقتصاد کم کربن).
ریسک‌های انتقال ممکن است شرکت را در معرض درجات مختلفی از ریسک مالی و اعتباری قرار دهند که بستگی به ماهیت، سرعت و تمرکز ریسک‌های مرتبط با حرکت به سمت اقتصاد کم کربن دارد. در دنیایی که بر کاهش انتشار کربن متمرکز شده است، در حالی که دولت ها به طور فزاینده‌ای متعهد به گذار به سمت اقتصادهای کم کربن هستند، شرکت‌ها اهمیت توسعه برنامه‌های انتقال را به عنوان بخش کلیدی استراتژی کلی خود تشخیص می‌دهند.
IFRS S2 بسیاری از الزامات افشای خاص در رابطه با برنامه‌های انتقال را در بر می‌گیرد. برای مثال، زمانی که یک شرکت نیاز دارد توضیح دهد که آیا یک ریسک مرتبط با آب و هوا که شناسایی کرده، ماهیتی فیزیکی دارد یا انتقالی. علاوه بر این، شرکت‌ها همچنین باید میزان و درصد دارایی‌ها یا فعالیت‌های تجاری خود را که به طور خاص در معرض ریسک انتقال هستند، افشا کنند.
برای شرکت‌هایی که قبلاً یک طرح انتقال ایجاد کرده‌اند، IFRS S2 از آنها می‌خواهد اطلاعات کلیدی در مورد موارد زیر را افشا کنند:
● مفروضات حیاتی ویا وابستگی‌هایی که در هنگام تدوین طرح انتقال خود شناسایی کردند.
● چگونه در حال تامین منابع یا برنامه‌ریزی برای فعالیت‌های ذکر شده در برنامه‌های انتقال خود هستند.
به یاد داشته باشید که یک برنامه انتقال با یک هدف بلند مدت متفاوت است. برنامه انتقال باید به اندازه کافی دقیق باشد تا به وضوح استراتژی کلی شرکت را برای انتقال به اقتصاد کم کربن نشان دهد، همچنین اهداف و اقدامات خاصی را در مورد چگونگی برنامه‌ریزی برای انتقال تعیین کند.
مطالعه بیشتر: اولین مجموعه از دوازده استاندارد گزارش‌دهی پایداری اروپا (ESRS) منتشر شد
استفاده از تحلیل فرانامه‌ای و سناریو برای افزایش تاب آوری و مقاومت
با توجه به الزامات IFRS S2، سرمایه گذاران به طیف بسیار گسترده‌تری از اطلاعات در مورد یک شرکت و خطرات و فرصت‌های مرتبط با آب و هوا دسترسی خواهند داشت که به آنها کمک می‌کند تا عدم اطمینان مربوط به تغییرات آب و هوا را درک کنند و با آن سازگار شوند.
به طور خاص، IFRS 2 از شرکت‌ها می‌خواهد که انعطاف‌پذیری استراتژی و مدل کسب‌وکار خود را در برابر ریسک‌ها و فرصت‌های فیزیکی و انتقالی توضیح دهند. برای رسیدن به این هدف، IFRS S2 شرکت‌ها را موظف می‌کند که تجزیه و تحلیل فرانامه‌ای یا سناریوهای مرتبط با آب و هوا را برای ارزیابی انعطاف‌پذیری آب و هوا انجام دهند.
این تجزیه و تحلیل باید از یک روش مناسب، متناسب با شرایط آنها با توجه به قرار گرفتن در معرض ریسک‌ها و فرصت‌های مرتبط با آب و هوا و همچنین مهارت‌ها، قابلیت‌ها و منابع موجود در زمان گزارش استفاده کند. شرکت‌ها باید رویکرد خود را برای تحلیل سناریوهای مرتبط با آب و هوا بر اساس تمام اطلاعات معقول و قابل پشتیبانی که بدون هزینه یا تلاش بی مورد در دسترس است تعیین کنند و همچنین انتخاب ورودی‌ها و تصمیمات تحلیلی اتخاذ شده در هنگام انجام تجزیه و تحلیل را در نظر بگیرند.
انجام تجزیه و تحلیل فرانامه‌ای به شرکت‌ها کمک می‌کند تا انعطاف پذیری استراتژی و مدل تجاری خود را در برابر تغییرات، تحولات یا عدم قطعیت های مرتبط با آب و هوا درک کنند. نتایج این تحلیل به نوبه خود به شرکت‌ها بینش عمیق‌تری نسبت به چگونگی تنظیم استراتژی کلی و مدل کسب‌وکار به‌منظور بهبود روش‌های مدیریت ریسک می‌دهد.
مطالعه بیشتر: گزارش مسئولیت اجتماعی ۲۰۲۲ چهارمین خودرو ساز بزرگ دنیا: استلانتیس
تمرکز بر زنجیره ارزش برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای
کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای (GHG) در جو، از جمله گازهای دی اکسید کربن و سایر گازها، یک جزء حیاتی در تلاش‌های کاهش تغییرات آب و هوایی است. IFRS S2 به طور خاص شرکت‌ها را ملزم می‌کند که انتشار گازهای گلخانه‌ای ناخالص مطلق را که در طول دوره گزارش تولید کرده‌اند، افشا کنند. انتشار گازهای گلخانه‌ای به طور کلی مطابق با پروتکل گازهای گلخانه‌ای(GHG) اندازه‌گیری می‌شود.
با این حال، با توجه به مقیاس این تعهد برای همه شرکت‌هایی که ملزم به رعایت آنها هستند، IFRS S2 در استفاده از پروتکل GHG انعطاف‌پذیری نشان می‌دهد. برای مثال، اگر یک مرجع قضایی از شرکت‌ها بخواهد که از روش دیگری برای اندازه‌گیری انتشار گازهای گلخانه‌ای خود استفاده کنند، IFRS S2 اجازه استفاده از این روش جایگزین را می‌دهد.
نگاهی دقیق تر به دامنه الزامات افشای GHG نشان می‌دهد که آنها انواع مختلفی از انتشارات را پوشش می‌دهند، از جمله:
● دامنه 1 انتشار مستقیم گازهای گلخانه‌ای که از منابع تحت مالکیت یا کنترل یک شرکت رخ می‌دهد.
● دامنه 2 انتشار غیرمستقیم گازهای گلخانه‌ای که از تولید برق خریداری شده، گرما یا بخار مصرف شده توسط یک شرکت رخ می‌دهد.
● انتشارات غیرمستقیم دامنه 3 خارج از دامنه 2 انتشار گازهای گلخانه‌ای که در زنجیره ارزش یک شرکت رخ می‌دهد، که شامل انتشارات بالادستی و پایین دستی می‌شود.
پیچیدگی افشای دامنه 3 که انتشار گازهای گلخانه‌ای را در طول زنجیره ارزش یک شرکت نشان می‌دهد، برای شرکت‌ها از نظر کیفیت و جمع‌آوری داده‌ها چالش برانگیز بوده‌است. این استاندارد یک تسهیل موقت انتقال ارائه می‌دهد که به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا در اولین سالی که استاندارد را اعمال می‌کنند، انتشار گازهای گلخانه‌ای دامنه 3 را افشا نکنند.
مطالعه بیشتر: ماتریس ارزیابی ریسک و اهمیت آن چیست؟ راهنمای گام به گام
جمع بندی IFRS S2
IFRS S2 اولین استاندارد موضوع محور است که توسط ISSB نهایی شده است. که پایه و اساس یک مبنای جهانی گزارش پایداری مرتبط با تغییرات آب و هوا برای کسانی که از گزارش‌های مالی استفاده می‌کنند، قرار می‌دهد. این استاندارد همچنین به تسهیل درک بیشتر شرکت‌ها در همه بخش‌ها در مورد تأثیر گرمایش جهانی و سایر مسائل آب و هوایی، تغییر رفتار آنها به طور جمعی و انتقال زودتر به انتشار صفر خالص کمک می‌کند.
